Het Gilles de la Tourette syndroom is een neuro- psychiatrische aandoening die zich altijd uit voor het eenentwintigste jaar en wordt gekenmerkt door de combinatie van motorische en verbale tics. Het syndroom valt dan ook onder de groep ticstoornissen. Een tic is een doelloze, onwillekeurige, snelle, ongecontroleerde beweging of vocale[1] uiting. Deze tics uiten zich vaak in overmatig knipperen met de ogen, het overmatig strekken van de mond en hals en uitbarstingen van complexere tics, zoals vloeken, schoppen, slaan en onregelmatig ademhalen. Patiënten die lijden aan Gilles de la Tourette kunnen op ieder moment van de dag een tic krijgen, dus ook wanneer zij bijvoorbeeld in gesprek zijn. Zij kunnen dan uit het niets hun hals willen strekken, willen vloeken of woorden gebruiken die te maken hebben met ontlasting. Deze tics kunnen uitgesteld worden, maar onbedwingbaar is het niet, want uiteindelijk zal de tic uitgevoerd moeten worden. De persoon voelt vanaf het begin van de tic namelijk al de aandrang de tic uit te voeren. Het syndroom dankt zijn naam aan de Franse neuroloog Georges Gilles de la Tourette.
Bronnen:
- American Psychiatric Association. (2000). Diagnostic and statistical manual of mental disorders, 4th edition text revised ( DSM-IV-Tr). Washington DC: APA
- Verdellen, C., Griendt, J. van de, Hartmann, A., Murphy, T. & the ESSTS Guidelines Group (2011). European clinical guidelines for Tourette syndrome and other tic disorders. Part III: behavioural and psychosocial interventions. European Child & Adolescent Psychiatry, 20, 197-207.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten